Biegunka i wymioty u kota – opis przypadku

fot. istockphoto.com

Wymioty i biegunka są częstymi objawami chorobowymi występującymi u kotów. Wobec zróżnicowanych przyczyn nierzadko możliwe jest tylko leczenie objawowe. Właściwe postępowanie dietetyczne jest elementem wpływającym na powodzenie procesu terapeutycznego. Artykuł przedstawia opis przypadku młodego kota z ostrymi objawami ze strony przewodu pokarmowego.

Objawy ze strony układu pokarmowego takie, jak biegunka i wymioty są jednym z najczęstszych przedmiotów konsultacji lekarsko-weterynaryjnej. Z racji różnorakiej etiologii wymagają właściwej oceny i terapii. Silna biegunka lub uporczywe, długotrwałe wymioty mogą doprowadzić do stanu zagrożenia życia pacjenta, stąd też terapię należy dostosować do jego aktualnego stanu.

Opis przypadku

Sześciomiesięczny, europejski, niekastrowany kocur trafił do przychodni z utrzymującymi się od trzech tygodni wymiotami oraz średnio nasiloną, wodnistą biegunką. Zwierzę przebywało pod opieką obecnych właścicieli od kilku tygodni i było żywione komercyjną karmą niskiej jakości. W badaniu klinicznym stwierdzono nieznacznego stopnia odwodnienie, temperaturę 39,0°C. Tętno i częstotliwość oddechów były w granicach normy. Stwierdzono brak objawów bólowych przy omacywaniu jamy brzusznej. W morfologii krwi zaobserwowano neutropenię (2,2 x 109/l) oraz nieznaczne przekroczenie fizjologicznych wartości hematokrytu (45,3%). Wyniki badań biochemicznych nie wykazywały odchyleń od normy. Wykonano test SNAP Idexx FeLV/FIV, który dał wynik ujemny.

Zastosowano cefowecynę (Convenia), metoclopramid oraz deksametazon według standardowego schematu dawkowania. Podano również płyn Ringera we wlewie kroplowym. Zwierzę przekazano pod opiekę właścicieli z zaleceniem stosowania ograniczonego żywienia Purina Veterinary Diets® EN Gastroenteric i codziennych wizyt kontrolnych.

Po upływie kolejnych 48 godzin wymioty nasiliły się, częstotliwość i konsystencja wypróżnień nie uległa zmianie. Zwierzę hospitalizowano. W związku z niepr...