Nieswoiste zapalenia jelit u psów

Nieswoiste zapalenia jelit to grupa przewlekłych chorób zapalnych przewodu pokarmowego, głównie jelita grubego i cienkiego. Najczęstszymi chorobami z tej grupy u ludzi są choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (13, 25).

U psów o IBD można mówić w przypadku stwierdzenia przewlekłych zaburzeń ze strony żołądka i jelit, utrzymujących się powyżej trzech tygodni, gdy badaniem histopatologicznym potwierdzono stan zapalny błony śluzowej jelit, a badaniem klinicznym oraz badaniami dodatkowymi wykluczono możliwe inne przyczyny zapaleń jelit (6, 16, 29, 37).

Do nieswoistych zapaleń jelit cienkich u psów zalicza się limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit (LPE – lymphocytic-plasmacytic enteritis), eozynofilowe zapalenie jelit (6).

Z kolei w skład nieswoistych zapaleń jelit grubych u psów wchodzą:

• limfocytarno-plazmocytarne zapalenie okrężnicy,
• eozynofilowe zapalenie okrężnicy,
• wrzodziejące histiocytarne zapalenie okrężnicy (HUC – histiocytic ulcerative colitis),
• odcinkowe ziarniniakowe zapalenie okrężnicy (6, 28, 40).

W wielu przypadkach proces chorobowy obejmuje swym zasięgiem zarówno jelito cienkie, jak i grube, a niekiedy także żołądek. Wówczas mogą się rozwinąć takie stany jak:

• limfocytarno-plazmocytarne zapalenie żołądka i jelit,
• ziarniniakowe zapalenie żołądka i jelit,
• eozynofilowe zapalenie żołądka i jelit (EGE – eosinophilic gastroenteritis).

U psów do grupy IBD zalicza się ponadto biegunki tła pokarmowego, aczkolwiek podejrzewa się, iż u ich podłoża leży reakcja alergiczna na składniki pokarmowe (FRD – food responsive diarrhoea) (17).

Nieswoiste zapalenia jelit u psów stwierdzane są stosunkowo często. W jednakowym stopniu dotknięte są nimi samce, jak i samice. Wydaje się, iż osobniki w średnim wieku stanowią grupę ryzyka, w której choroba notowana jest częściej (6). Wykazano pewne predyspozycje rasowe do występowania poszczególnych form IBD. I tak przypadki wrzodziejącego histiocytarnego zapalenia okrężnicy często notuje się u:

• bokserów,
• buldogów francuskich,
• pinczerów,
• mastiffów,
• malamutów,

natomiast enteropatie z utratą białek i enteropatie immunoproliferacyjne – odpowiednio u basenji oraz terierów (6, 9, 31).