Nietypowy przebieg anaplazmozy granulocytarnej u psów

Artykuł jest częścią najnowszej publikacji Elamed Media Group: Z praktyki własnej – przegląd nietypowych przypadków chorób zakaźnych oraz inwazyjnych u psów i kotów (2021) autorstwa prof. dr. hab. Łukasza Adaszka i wsp.

Anaplazmoza granulocytarna jest transmisyjną, wielonarządową chorobą ludzi i zwierząt, przebiegającą z trombocytopenią (1-4, 6, 8, 12). Jej czynnikiem etiologicznym jest Anaplasma phagocytophilum – niewielka, Gram-ujemna bakteria o sferoidalnym lub pleomorficznym kształcie, utrzymująca się w zakażonym organizmie wewnątrz granulocytów obojętnochłonnych oraz kwasochłonnych, w obrębie których namnaża się, tworząc struktury określane mianem moruli. Klasyfikuje się ją w obrębie rodzaju Anaplasma, w rzędzie Rickettsiales (21).

Anaplazmoza granulocytarna jest przenoszona przez kleszcze Ixodes ricinus (13). Aby doszło do transmisji choroby, pajęczaki muszą być przytwierdzone do skóry żywiciela przez przynajmniej 36-48 godzin (13, 14). Riketsje występują w dwóch formach – małej zewnątrzkomórkowej, która wiąże się z powierzchnią komórki docelowej – neutrofila i wnika do jego wnętrza na zasadzie endocytozy oraz w postaci formy wewnątrzkomórkowej, ulegającej podziałom wewnątrz granulocytów (25).

U zakażonych psów mogą się także pojawiać: wymioty i biegunka, objawy nerwowe i skórne (2, 5, 9, 15, 20, 23).