Czy coroczne szczepienia mogą być czynnikiem ryzyka dla rozwoju przewlekłej choroby nerek u kotów?

Ponieważ tak często przyjmujemy pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (CKD), raczej trudno jest oczekiwać, że jakieś doniesienie w tej kwestii oderwie nas od rutyny i zaciekawi na tyle, aby mogło stać się przedmiotem burzliwej dyskusji z koleżankami czy kolegami po fachu. Praca wskazująca na to, że szczepienia przeciwko herpeswirusowemu zakażeniu górnych dróg oddechowych kotów, kaliciwirusowemu zakażeniu górnych dróg oddechowych kotów i panleukopenii kotów (tzw. szczepionki FVRCP) przeprowadzane co rok lub co 2 lata mogą być czynnikiem ryzyka dla rozwoju CKD u kotów, opublikowana w 2016 roku w „Journal of Veterinary Internal Medicine”, niewątpliwie zasługuje jednak na chwilę uwagi. Jej autorami są znani naukowcy, zasiadają oni w Radzie Międzynarodowego Towarzystwa Nefrologicznego IRIS (International Renal Interest Society) (3) i są autorami ujednoliconych wytycznych Międzynarodowego Stowarzyszenia Medycyny Kotów (ISFM − International Society of Feline Medicine) (3). Kiedy więc autorytety tej rangi publikują pracę, a tym bardziej tak kontrowersyjną, to warto przyjrzeć się bliżej temu, pod czym się podpisali.

Na czym polegało badanie?

Naukowcy z Wielkiej Brytanii w 2005 roku zakwalifikowali do badania 148 zdrowych kotów powyżej 9. roku życia i co pół roku przeprowadzali u nich badania kontrolne, sprawdzając, czy rozwijają się u nich objawy przewlekłej choroby nerek. Jednocześnie właściciele wszystkich kotów zostali poproszeni o wypełnienie ankiety analizującej potencjalne czynniki ryzyka wystąpienia CKD (tab. 1). Na przestrzeni 4 lat u 27 kotów ze 148 doszło do rozwoju CKD. Kota uznawano za chorego na przewlekłą chorobę nerek, jeżeli stężenie kreatyniny w osoczu wynosiło u niego > 2,0 mg/dl i jednocześnie miał ograniczoną zdolność do zagęszczania moczu (ciężar właściwy moczu < 1,035) lub też wykazano u niego tendencję do podwyższania się poziomu kreatyniny w osoczu udokumentowaną podczas dwóch kolejnych wizyt przeprowadzanych w odstępie 6-8 tygodni.

Jakie czynniki ryzyka
okazały się istotne statystycznie dla rozwoju CKD?

Porównując informacje uzyskane z badania klinicznego oraz badań laboratoryjnych kotów zdrowych i kotów z azotemią, a także z ankiet wypełnionych przez ich właścicieli, wykazano, że czynnikami ryzyka dla rozwoju CKD mogą być: