Diagnostyka i leczenie zwyrodnienia śluzowatego zastawki dwudzielnej u psów. Cz. II. Stadium B

Leczenie oraz zalecenia dietetyczne

Jak już wcześniej wspomniano, postępowanie w zależności od podgrupy istotnie się od siebie różni. U pacjentów w stadium B1 nie jest zalecane wdrożenie jakiegokolwiek leczenia oraz postępowania dietetycznego. Psy te powinny jedynie zgłaszać się na badania kontrolne – echokardiograficzne (lub radiograficzne, przy braku możliwości wykonania badania echokardiograficznego) co 6-12 miesięcy. Inaczej zalecenia wyglądają u pacjentów w stadium B2. Z niedawno przeprowadzonych badań wynika, że rozpoczęcie stosowania pimobendanu w tym stadium choroby może przedłużyć fazę bezobjawową (4). Wytyczne ACVIM z 2019 roku zalecają podawanie tego leku u pacjentów w stadium B2. Należy pamiętać, że wyraźne korzyści z tak wczesnego rozpoczęcia leczenia odniosą tylko pacjenci spełniający wszystkie kryteria kwalifikujące do podgrupy B2. Szczegółowe, aktualne zalecenia terapeutyczne i dietetyczne dla stadium B są zawarte w tab. 1.

Nie ma jednoznacznych zaleceń w wytycznych ACVIM odnośnie wdrażania innych leków kardiologicznych w tym stadium choroby, aczkolwiek niektóre z badań nad farmakoterapią MMVD nadal trwają lub nie zostały opublikowane przed publikacją wytycznych z 2019 roku. Jednym z takich badań jest badanie DELAY, które ocenia wpływ podawania benazeprilu (0,25-0,5 mg/kg m.c. 1x dz.) oraz spironolaktonu (2-4 mg/kg m.c. 1x dz.) w chorobie zwyrodnieniowej zastawki mitralnej u pacjentów w stadium B2. Dokładne wyniki właśnie zostały opublikowane (10). U badanych zwierząt w odstępach 6-miesięcznych oceniano między innymi: obraz radiograficzny, echokardiograficzny, stężenie NT-pro BNP (N-końcowy propeptyd natriuretyczny typu B) i cTnI (sercowa troponina I) we krwi, stosunek aldosteronu do kreatyniny w moczu oraz jakość życia pacjenta. Badanie trwało do 42 miesięcy i nie wykazało przedłużenia fazy bezobjawowej u tej populacji psów. Niemiej jednak podawanie benazeprilu połączonego ze spironolaktonem wydaje się być skuteczne w zapobieganiu lub nawet odwracaniu postępującej w MMVD przebudowy serca. Na takie działanie wskazują otrzymane wyniki wielu parametrów echokardiograficznych, radiograficznych oraz zmiany w stężeniu NT-pro BNP we krwi. W grupie psów, u których podawane było placebo, stężenie NT-pro BNP we krwi rośnie, czego nie zaobserwowano w grupie leczonej. Marker ten wzrasta w odpowiedzi na rozciągnięcie oraz zwiększone napięcie ścian serca. Badania wykazały też, że długotrwałe stosowanie połączenia benazeprilu ze spironolaktonem u pacjentów z bezobjawową fazą MMVD i poszerzeniem jam serca jest bezpieczne i dobrze tolerowane przez pacjentów. Aby dokładnie ocenić wszystkie efekty działania tych substancji, należy w przyszłości wykonać badania kliniczne trwające prze dłuższy czas.

Choć nasza wiedza odnośnie leczenia MMVD jest coraz większa, nadal potrzebnych jest więcej długoterminowych badań na dużych grupach zwierząt, aby dokładniej zrozumieć wpływ poszczególnych leków na jakość i długość życia pacjentów. Bardzo ważne jest też, aby pamiętać, że leczenie wskazane jest dopiero od stadium B2, nie należy więc rozpoczynać go wcześniej. Niestety, zdarza się to dość często, a takie działania nie przynoszą naszym pacjentom korzyści.