Niedokrwistości ze szczególnym uwzględnieniem anemii immunohemolitycznych – cz. I. Ostre przypadki hematologiczne od diagnozy do leczenia – na podstawie przypadków klinicznych
Niedokrwistość nie jest diagnozą, lecz stanem. Prawdziwa niedokrwistość definiowana jest jako spadek liczby erytrocytów w organizmie. Hematokryt, stężenie hemoglobiny oraz liczba erytrocytów zazwyczaj obniżone są wtedy poniżej wartości referencyjnych, jednakże anemia może być czasem maskowana przez odwodnienie.
Niedokrwistości klasyfikujemy w różny sposób, ułatwiając w ten sposób określenie ich przyczyny, tak, aby możliwe było zastosowanie skutecznej terapii. Do postawienia końcowej diagnozy ważne są także występujące objawy kliniczne, wyniki badań laboratoryjnych oraz wyniki innych badań (np. diagnostyki obrazowej).
Niedokrwistość może pojawić się wskutek utraty krwi, zwiększenia rozpadu erytrocytów lub obniżenia ich produkcji.
Do czynników, które mogą być pomocne w jej sklasyfikowaniu, należą przyczyny jej wystąpienia (w większości konkretnych przypadków). Są to również: liczba retikulocytów, indeks retikulocytów, morfologia erytrocytów w rozmazie krwi, wygląd osocza (hemoliza, bilirubinemia), stężenie białka całkowitego, stężenie żelaza w surowicy, stężenie bilirubiny, bezpośredni test antyglobulinowy oraz wyniki badania szpiku kostnego (4).
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii
