Wybrane aspekty oceny ściany przewodu pokarmowego psów i kotów w badaniu ultrasonograficznym

W badaniu ultrasonograficznym przewodu pokarmowego są brane pod uwagę m.in. jego: zawartość, budowa ściany, aktywność motoryczna, a także obraz okolicznych tkanek oraz powiązanych anatomicznie i czynnościowo narządów. Oceniając ścianę, poddaje się weryfikacji przede wszystkim jej grubość oraz echostrukturę. Niezależnie od odcinka, który jest badany, charakteryzuje się ona co najmniej czterowarstwową budową, która powinna być bez trudu widoczna, w szczególności przy użyciu głowic o wysokiej częstotliwości (1, 3).

Począwszy od światła przewodu pokarmowego, wyróżnia kolejno się błonę:

śluzową,

podśluzową,

mięśniową,

surowiczą.

W obrazie sonograficznym warstwy te cechują się naprzemiennie niską – i wysoką echogenicznością, a udział poszczególnych warstw w budowie ściany jest inny dla konkretnych odcinków przewodu pokarmowego. Osoby zainteresowane tematem znajdą szczegółowe wartości w literaturze naukowej (7, 16). Wykazano, że grubość poszczególnych warstw jelita u psów i kotów odpowiada grubości tych warstw w obrazie histologicznym i choć stwierdzenie to mogłoby się wydawać oczywiste, to w bardzo szczegółowym badaniu ultrasonografii endoskopowej (EUS) jelit u ludzi część widocznych warstw odpowiadała artefaktom powstającym na ich granicy (3, 14).

Na potrzeby artykułu przyjmiemy, że wszystkie warstwy są dobrze widoczne, a grubość ściany i udział poszczególnych warstw są typowe dla danego odcinka przewodu pokarmowego. W dalszej części artykułu przedstawiono, z jakimi wariantami obrazu możemy się spotkać i o czym mogą one świadczyć.

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas