Endopasożyty u psów wiejskich

Omówienie wyników badań

Formy rozwojowe pasożytów wewnętrznych stwierdzono w 29 (37,7%) próbkach, w tym u 14 ♀ i 15 ♂. Siedem suk miało do 5 lat, 3 ♀ od 5 do 10 lat, a 4 powyżej 10 lat, natomiast 5 ♂ miało do 5 lat, 8 ♂ od 5 do 10 lat, a 2 powyżej 10 lat. Z wizytą u lekarza weterynarii w celu wykrycia pasożytów 8 ♀ nie było ani razu, 6 ♀ jeden raz, natomiast 10 ♂ nie było u lekarza weterynarii w ogóle, a 5 ♂ tylko raz. Co ciekawe, 12 ♀ nigdy nie było odrobaczanych, 2 ♀ odrobaczano 1 x, a wśród samców 14 ♂ nigdy nie było odrobaczanych i jeden odrobaczany był 1 x. Analiza zachowania się zwierząt wobec osób obcych (agresywności) wykazała, że 7 ♀ wykazywało agresywność na poziomie 0, 3 ♀ na poziomie I, 2 na poziome II i 2 na III. U 3 ♂ stwierdzono agresywności na poziomie 0, u 8 ♂ na poziomie I i u 4 na III.

Form rozwojowych pasożytów wewnętrznych nie stwierdzono u 40 (57,97%) zwierząt (12 ♀ i 28 ♂). Były to 2 ♀ w wieku do 5 lat, 3 ♀ od 5 do 10 lat i 7 ♀ powyżej 10 lat, natomiast 12 ♂ miało do 5 lat, 7 ♂ od 5 do 10 lat i 10 ♂ powyżej 10 lat. Nie były odrobaczane 2 ♀, 3 ♀ odrobaczano 1 x/rok, 2 ♀ 2 x/rok i 5 odrobaczano częściej, natomiast 12 ♂ odrobaczano 1 x/rok, 6 ♂ 2x /rok i 2 częściej niż 2 x oraz 1 ♂ nie był odrobaczany w ogóle. Z wizytą u lekarza weterynarii były wszystkie suki, w tym 3 ♀ przynajmniej 1 x/rok, 2 ♀ 2 x/rok i 7 częściej niż 2 x, natomiast 6 nigdy nie było z wizytą u lekarza weterynarii. Siedem ♂ było u lekarza weterynarii 1 x/rok, 10 ♂ 2 x/rok i 5 częściej niż 2 x. Poziom 0 agresywność zaobserwowano u 3 ♀, również u 3 agresywność na poziomie I, a u 4 ♀ na poziome II oraz u 2 na poziomie III, natomiast u 6 ♂ agresywności nie obserwowano − poziom „0”, u 11 ♂ na poziomie I, u 7 na II i 4 ♂ na poziomie III.

Analiza występowania form rozwojowych pasożytów wewnętrznych w zależności od płci i wieku badanych zwierząt wykazała obecność oocyst pierwotniaka z rodzaju Isospora spp., które wykryto u 1 ♂ (3,44%) w wieku od 5 do 10 lat. Jaja D. caninum stwierdzono w 2 próbkach (3,44%), w tym u 1 ♀ i 1 ♂ w wieku od 5 do 10 lat, Jaja A. caninum wykryto w 8 próbkach (27,58%), u 6 ♀ i u 2 ♂, najczęściej w wieku od 5 do 10 lat (u 2 ♀ i 2 ♂). Jaja T. canis stwierdzano w 12 (41,37%) próbkach: u 6 ♀ i 6 ♂, w tym w wieku do 5 lat 7 próbek było dodatnich (17,39%), w tym u 4 ♀ i 3 ♂. Jaja Trichuris vulpis wykryto w 6 próbkach (20,68%), w tym u 1 ♀ i 5 ♂ (w wieku do 5 i od 5 do10 lat (po 2 ♂).

W ankietach na pytanie związane z liczbą wizyt u lekarza weterynarii wykazano, że na 29 zwierząt z formami inwazyjnymi pasożytów wewnętrznych 18 (62,06%), w tym 8 ♀ i 10 ♂ nigdy nie było u lekarza weterynarii, a 11 (37,93%) w tym 6 ♀ i 5 ♂ tylko 1 raz. Zwierzęta, które były 2 i więcej razy z wizytą u lekarza weterynarii, były wolne od pasożytów. Nie zależnie od płci, najczęściej stwierdzano u nich zarażenie glistą T. canis u 12 zwierząt, u 6 ♀ i 6 ♂.

Analiza liczby zabiegów odrobaczania wykazała, że na 29 zwierząt z formami inwazyjnymi, 26 (89,65%) nigdy nie było odrobaczanych (12 suk i 14 psów), a 3 psy (10,34%) (2 suki i 1 pies) 1 x w roku. Tylko u jednego psa (3,44%), któremu nigdy nie podawano leków przeciwpasożytniczych, stwierdzono jaja Isospora sp. Najczęściej stwierdzano zarażenie T. canis u 12 zwierząt (41,37%), w tym 6 suk i 6 psów, 4 suki (13,79%), u których wykryto glisty, nigdy nie były odrobaczane, a 2 suki (6,89%) były odrobaczane 1 x/rok, natomiast aż 6 samców (20,68%), u których wykryto jaja glist, nigdy nie było odrobaczanych. U 6 suk (20,68%), które nigdy nie były odrobaczane, oraz u 2 psów (6,89%) (jeden, który nigdy nie był odrobaczany, oraz u 1 który był odrobaczany 1 x w roku) stwierdzono jaja A. caninum. Jaja T. vulpis wykryto u 1 suki (3,44%) i 5 psów (17,24%), którym nie podawano preparatów przeciwpasożytniczych.