Jeśli nie nadwrażliwość-nadaktywność, to co?

Różne formy nadprzywiązania oraz inne zaburzenia relacji między zwierzęciem a opiekunem:

• niszczenie przedmiotów,
• załatwianie się w domu,
• nadmierna wokalizacja,
• silne pobudzenie ruchowe występujące podczas nieobecności właściciela;

Niezaspokojenie potrzeby ruchu, eksploracji otoczenia i kontaktów społecznych:

• zachowania destrukcyjne, brudzenie w domu, nadruchliwość mogą być formami bezpośredniego rozładowania energii lub efektem frustracji,
• zapewnienie zwierzęciu odpowiedniej ilości ruchu oraz zabawy zarówno z opiekunami, jak i psami w krótkim czasie daje ogromną poprawę zachowania;

Wysoki poziom ekscytacji w konkretnych sytuacjach:

• nadruchliwość, nadpobudliwość,
• zachowania destrukcyjne,
• wokalizacja,
• brudzenie w domu pojawiają się wyłącznie w pewnych określonych sytuacjach (np. wizyta w lecznicy) lub w obecności niektórych osób (np. kogoś bardzo energicznego, żywo gestykulującego, często podnoszącego głos albo ruchliwego, zaczepiającego psa dziecka).

Warto również zaznaczyć, że właściciele często interpretują jako nadpobudliwość czy nadaktywność zupełnie naturalne zachowania psów. Dotyczy to np. sytuacji, gdy osoba, która nigdy nie miała psa lub przez wiele lat miała wyłącznie dorosłe zwierzęta, przyjmuje do domu szczenię lub gdy psy takie, jak np. Jack russel terrier, których ogromna aktywność i wysoka pobudliwość są cechami rasowymi, trafiają do ludzi nieświadomych i nieprzygotowanych na takie zwierzę.

Jest to oczywiście problem oczekiwań właściciela, a nie patologicznego zachowania zwierzęcia. Jeśli jednak w takich przypadkach nie zostanie udzielona pomoc (wyjaśnienie, które zachowania są prawidłowe, jakie są potrzeby zwierzęcia, oraz podpowiedzenie, jak spożytkować potencjał psa, na co przekierować jego energię), poziom niezaspokojenia psich potrzeb i frustracja właścicieli mogą z czasem wzrastać i skutkować zaburzeniami zachowania zwierzęcia, a ze strony opiekunów – stosowaniem przemocy czy porzuceniem „nieznośnego” psa.