Problem nadmiernego łzawienia i zespołu plam łzowych u psów

Badanie pH łez wykazało duże zróżnicowanie wyników w zakresie od odczynu kwaśnego do wyraźnie zasadowego. U dwóch psów wynik testu wynosił 5,5; u czterech: 6,5; u sześciu: 7,0; u czternastu: 7,5; u czterech: 8,0.

Badanie stomatologiczne u czterech psów wykazało obecność skąpego osadu nazębnego, u dwóch psów stwierdzono obecność zatrzymanych zębów mlecznych. Nie stwierdzono innych problemów stomatologicznych u żadnego z badanych psów.

W posiewach bakteriologicznych z gardła izolowano jedynie fizjologiczną florę bakteryjną. Posiewy mikologiczne z gardła były jałowe we wszystkich trzydziestu przypadkach.

Badane psy podzielono na trzy grupy po dziesięć psów. W pierwszej podawano jedynie krople 1% roztworu kwasu bornego przez 21 dni. W drugiej podawano doustnie metronidazol w dawce 15 mg/kg co 12 godzin, przez dziesięć dni. Psy z trzeciej grupy otrzymywały doustnie tylozynę w preparacie Tylbian^® w dawce 7 mg/kg co 12 godzin przez 10 dni.

Zwierzęta skontrolowano po 28 i 56 dniach oraz po 6 miesiącach. Wyniki badań przedstawiono na wykresach 1, 2 i 3.

Ocena leczenia po 28 dniach przedstawiała się następująco:

• w grupie pierwszej zauważono nieznaczną poprawę u dwóch psów, znaczna poprawa nastąpiła u trzech psów. U pozostałych zwierząt nie obserwowano różnicy;
• w grupie drugiej u siedmiu psów zauważono znaczną poprawę. U trzech psów nie zauważono żadnej zmiany w zakresie objawów;
• w trzeciej grupie u dwóch psów zauważono nieznaczną poprawę. U sześciu psów poprawa była wyraźna. U dwóch psów objawy nie uległy zmianie.