Pielęgnacja królika domowego

Króliki miniaturowe coraz częściej stają się mieszkańcami naszych domów, a co za tym idzie – są klientami lecznic i salonów. Wiąże się to z potrzebą poszerzania wiedzy na temat pielęgnacji.

Królik domowy (Oryctolagus cuniculus) to zajęczak, którego protoplastą jest europejski królik dziki. Wykorzystywany jako zwierzę hodowlane, laboratoryjne i futerkowe. Współcześnie króliki zdobyły uznanie jako domowi towarzysze, dzięki temu średnia długość ich życia wydłużyła się do około 10 lat. Występują różne rasy królików (wyhodowano około 100 ras), które różnią się między sobą budową, wielkością, masą ciała, strukturą i długością włosa. Zajęczaki te możemy spotkać w rozmaitych odmianach barwnych.

Rasy królików i ich szata

Baran

Jedna z najpopularniejszych ras królików miniaturowych. Cechami charakterystycznymi są: długie, obwisłe uszy, krępa budowa ciała i dobre umięśnienie. Waga królika tej rasy jest większa (1,5-2 kg) od pozostałych królików miniaturowych, łapy sprawiają wrażenie krótkich i masywnych. Zajęczaki te mają mocną, dobrze zarysowaną głowę z szerokim czołem, nasada nosa wygięta jest w kształcie garbu, co sprawia, że profil królika podobny jest do głowy barana. Uszy okalają głowę z dwóch stron. U nasady uszu widoczne są fałdy (tzw. korona), które przypominają rogi barana – to jedna z cech, którym rasa zawdzięcza swą nazwę.

Karzełek Teddy

Wyglądem przypomina włochatą, pluszową zabawkę. Cechą charakterystyczną tej rasy jest gruba, gęsta, długa okrywa włosowa. Zwierzęta te są niedużych rozmiarów, o wadze 1-1,5 kg. Tułów u tych ssaków ma kształt walcowaty. Głowa o szerokim czole z krótkimi owłosionymi uszami, między którymi rosną długie włosy tworzące charakterystyczną grzywkę, opadającą aż do nosa.

Angora

Wyjątkowa rasa odznaczająca się długim, puszystym, bardzo miękkim włosem o delikatnej strukturze. Masa ciała tego królika nie przekracza 1,5 kg, ciało jego jest zwarte i krótkie. Królik tej rasy ma stojące, owłosione uszy, rozchylające się ku górze. U tej rasy występuje często silny obrost uszu, szczególnie na końcach małżowin usznych, gdzie tworzą się tzw. „pędzelki”.