Zabiegi profilaktyczne w obrębie jamy ustnej okiem technika weterynarii

Wizyty kontrolne

W zależności od stopnia zaawansowania choroby jamy ustnej ustalamy terminy wizyt kontrolnych. Jest to ważny punkt przy współpracy z właścicielem i utrzymaniem stałych kontaktów. Dzięki wizytom kontrolnym możemy sprawdzać postępy w stosowaniu metod higieny w domu i mobilizować właściciela do dalszej pracy. W trakcie wizyty można wybarwić płytkę nazębną erytrozyną lub uwidocznić światłem ultrafioletowym i wskazać właścicielowi miejsca, które wymagają większej uwagi.

Nie powinno się bagatelizować ważności systematycznych wizyt kontrolnych. Umawiając właściciela na taką wizytę, warto porównać kontrole stomatologiczne u ludzi u dentysty, które powinno się wykonywać regularnie pomimo higieny w domu (2).

Podsumowanie

Wszelkie patologie jamy ustnej są niebezpieczne dla pacjenta. Bakterie bytujące w kieszonkach dziąsłowych mogą rozprzestrzeniać się wraz z krwią do tkanek i narządów i przyczyniać się do powstawania tzw. chorób ogniskowych (10).

Celem najczęściej wykonywanego zabiegu stomatologicznego w weterynarii, czyli sanacji jamy ustnej, jest stworzenie jak najlepszych warunków do kontynuowania kontroli nad akumulacją płytki bakteryjnej (11). Profilaktyka i leczenie chorób przyzębia są istotne dla ogólnego stanu zdrowia i dobrego samopoczucia zwierząt (10).

Technik weterynarii wykonuje większą część prac przy zabiegu profilaktycznym jamy ustnej.

Do jego zadań należą:

odbiór zwierzęcia do zabiegu,
przygotowanie sali stomatologicznej,
narzędzi i materiałów,
przygotowanie pacjenta do zabiegu,
czuwanie nad przebiegiem znieczulenia,
czyszczenie i polerowanie koron zębowych oraz fluoryzacja i woskowanie,

a także asysta przy diagnostyce stomatologicznej obejmująca:

• wypełnienie karty stomatologicznej i anestezjologicznej,
• wykonanie zdjęć rentgenowskich.

Po zabiegu technik powinien przekazać zalecenia pooperacyjne, przeprowadzić instruktaż domowej higieny jamy ustnej oraz udzielić niezbędnych informacji o karmach i preparatach dostępnych w zakładzie leczniczym.

Nieodzownym elementem dla personelu średniego jest ciągłe dokształcanie się i chęć zdobywania nowych umiejętności i doświadczenia. Technik weterynarii w gabinecie stomatologicznym ma niezbędną wiedzę i chętnie szkoli się w dziedzinie stomatologii weterynaryjnej.

Warto wiedzieć i zapamiętać:

• częstotliwość występowania chorób przyzębia wzrasta wraz z wiekiem; dotykają one głównie psy ras małych i miniaturowych (13);
• pH śliny: psa – 8,5 pH, człowieka – 6,5-7,5 pH (13);
• przyzębie składa się z:
  • dziąseł,
  • więzadeł przyzębnych (ozębnej),
  • cementu,
  • kości zębodołu;
• w przypadkach chorób przyzębia nie dochodzi do samowyleczenia;
• sanacja jamy ustnej to zabieg wieloetapowy;
• urządzenia ultradźwiękowe do usuwania kamienia i osadów stosowane niezgodnie ze standardami bezpieczeństwa prowadzą do poważnych uszkodzeń tkanek okołozębowych i struktur zęba;
• aby skutecznie rozpoznać chorobę przyzębia, konieczne jest:
  • przeprowadzenie badania wizualnego (oglądania) w gabinecie,
  • zgłębnikowanie w znieczuleniu,
  • radiografia wewnątrzustna (9);
• sam kamień nazębny nie bierze udziału w patologii chorób przyzębia; jego negatywny wpływ wynika jedynie z gromadzenia się na jego powierzchni płytki nazębnej i oddziaływania na tkanki zwierzęce (13);
• cuchnący oddech jest często objawem zaawansowanej choroby przyzębia, która może być niewidoczna podczas badania klinicznego przytomnego pacjenta (7);
• pellikula – to cienka warstwa glikoprotein szybko odkładających się na powierzchni zęba (w ciągu kilku godzin od zabiegu profilaktycznego) (11).