Diety bezzbożowe w żywieniu psów

Ryzyko wystąpienia kardiomiopatii rozstrzeniowej u psów otrzymujących dostępne obecnie na rynku karmy suche bezzbożowe i monobiałkowe może wynikać z faktu, że w przypadku produkcji takich karm konieczne jest użycie innych niż zbożowe źródeł skrobi (głównie ziemniaków) oraz innych niż zbożowe źródeł białka (np. grochu i/lub soczewicy). Specyfika produkcji suchej karmy komercyjnej dla psów wymaga całkowitego zbilansowania karmy w taki sposób, aby powstała karma pełnoporcjowa (tzw. kompletna i zbilansowana), która dostarczy psu wszystkich niezbędnych składników pokarmowych. Bilansując karmę przy pomocy dwóch lub więcej składników pochodzenia zwierzęcego, dostarcza się zwierzęciu wszystkich niezbędnych aminokwasów, a także wielu pozostałych aminokwasów wykorzystywanych w organizmie, wśród których jest także tauryna. Jeżeli w recepturze będzie obecny tylko jeden składnik pochodzenia zwierzęcego, a karma będzie bilansowana białkiem pochodzenia roślinnego, to owszem, dostarczane są wszystkie aminokwasy egzogenne, ale białko roślinne nie dostarcza zarówno samej tauryny, jak i substratów do jej syntezy. W efekcie większość obecnie dostępnych karm monobiałkowych może zawierać zdecydowanie mniej tauryny niż standardowe karmy komercyjne dla psów. I nawet mimo tego, że zawierają one zgodną z normami zapotrzebowania pokarmowego (FEDIAF, 2019) ilość aminokwasów siarkowych, z których powstaje tauryna, u psów ras dużych (np. labradory) mogą pojawić się problemy z wystarczającą podażą tauryny w organizmie. Wynika to ze specyfiki syntezy tauryny u psów ras dużych, które mogą mieć mniejszą zdolność do syntezy tauryny, kiedy otrzymują dietę zawierającą ilość aminokwasów siarkowych zbliżoną do wartości minimalnych, ale wystarczającą do utrzymania optymalnej masy ciała. To oznacza, że podawanie psom ras dużych karm monobiałkowych bezzbożowych, zbilansowanych białkiem roślinnym, może nie zapewnić wystarczających ilości prekursorów tauryny – metioniny i cysteiny (10), nawet mimo teoretycznie prawidłowego zbilansowania w recepturze ilości aminokwasów siarkowych.