Poważne zaburzenie trawienia u psów można przewidzieć za pomocą testu genetycznego

Naukowcy z Uniwersytetu Clemson twierdzą, że jeden z wariantów pozwala przewidzieć wystąpienie CIM u owczarków niemieckich z 75% dokładnością.
Naukowcy opracowali test genetyczny dla owczarków niemieckich, który pomoże przewidzieć wrodzony idiopatyczny przełyk ogromny (CIM), dziedziczne zaburzenie, w wyniku którego u szczeniąt dochodzi do powiększenia przełyku, co utrudnia im połykanie.

Dzięki nowemu odkryciu częstość występowania poważnych zaburzeń trawienia, często spotykanych u owczarków niemieckich, może wkrótce zostać zredukowana.

CIM jest często wykrywany po odstawieniu szczeniąt od matki w wieku około czterech tygodni. Psy cierpiące na tę przypadłość zwracają pokarm, co może powodować poważne komplikacje.

‒ Nie mają one zdolności połykania ‒ mówi współautorka badania, dr Sarah Bell, asystentka naukowa w Katedrze genetyki. Kiedy szczenięta połykają pokarm, pozostaje on w przełyku i nie wywołuje sekwencyjnych skurczów, które normalnie pomagają w przepchnięciu pokarmu do żołądka.

Jak donosi Uniwersytet Clemson ‒ aby móc spożywać pokarm i wodę, szczenięta z CIM muszą jeść i pić, siedząc w pozycji pionowej na wysokim krześle dla psów. Niektóre z nich pokonują chorobę, ale wiele z nich wymaga dożywotniego leczenia objawów poprzez karmienie w pozycji pionowej, podawanie małych płynnych posiłków kilka razy dziennie, kostek żelatynowych i terapii farmakologicznej.

Ponieważ przełyk psa jest poziomy, a nie pionowy jak u nas, grawitacja nie pomaga w transporcie pokarmu do żołądka ‒ mówi dr Bell.

Aby zidentyfikować geny związane z tym zaburzeniem, badacze przeprowadzili badanie asocjacyjne obejmujące cały genom, które ujawniło powtarzającą się sekwencję DNA na chromosomie 12 psów oraz wariant w obrębie receptora 2 hormonu koncentrującego melaninę (MCHR2). Ma to wpływ na apetyt, wagę i sposób przemieszczania się pokarmu w przewodzie pokarmowym.

Badanie wykazało również, że szczenięta płci męskiej są dwukrotnie bardziej narażone na rozwój choroby niż szczenięta płci żeńskiej. Naukowcy uważają, że niższy poziom estrogenu może wyjaśniać, dlaczego u samców ryzyko jest wyższe.

U ludzi odkryto, że estrogeny rozluźniają zwieracz łączący przełyk z żołądkiem ‒ mówi Bell. Dzięki większej ilości estrogenu mięśnie gładkie przełyku naturalnie chętniej się otwierają. Zwiększa to ruchliwość pokarmu w żołądku.

Podczas gdy owczarki niemieckie mają najwyższą częstość występowania CIM, inne rasy (w tym Labrador retrievery, Great Danes, jamniki i sznaucery miniaturowe) są również podatne. Nie wiadomo jeszcze, czy ta sama zmienność genetyczna bierze udział w rozwoju choroby u innych ras.

Jak donosi Uniwersytet, wariant MCHR2, wraz z płcią psa, pozwala przewidzieć, czy u psa rozwinie się przełyk olbrzymi z 75% dokładnością. Test, jak twierdzi główny badacz, dr Leigh Anne Clark, profesor nadzwyczajny na wydziale genetyki i biochemii w Clemson, może być wykorzystywany przez hodowców owczarków niemieckich i, w najlepszym przypadku, zmniejszyć ryzyko wystąpienia choroby u szczeniąt w kolejnych miotach.

‒ Jedną z rzeczy, na którą zwracam uwagę w przypadku każdej choroby u każdej rasy, jest nie robienie problemu tam, gdzie go nie ma ‒ mówi dr Clark. Jeśli hodujesz owczarki niemieckie od 20 lat i nigdy nie wyhodowałeś szczeniaka z przełykiem olbrzymim, nie używaj tego testu, ale jeśli jesteś hodowcą i miałeś szczeniaki z tą przypadłością, to możesz z niego skorzystać.

Wyniki badań zostały opublikowane w PLOS Genetics. Aby dowiedzieć się więcej, kliknij tutaj.

Badania były częściowo wspierane przez fundusze Collie Health Foundation, American Kennel Club Canine Health Foundation, Upright Canine Brigade, Orthopedic Foundation for Animals oraz National Institute of General Medical Sciences of the National Institutes of Health.

Źródło: Severe canine digestion disorder predicted via genetic test

Czytaj także: Kleszcze ‒ co musisz wiedzieć? Vademecum vetkompleksowo.pl 2022