Tomografia komputerowa w ortopedii koni

Tomografia komputerowa (ang. Computed Tomography) została opisana po raz pierwszy w latach 70. XX wieku. Technika polega na wykorzystaniu złożenia obrazów obiektu poddanego projekcji promieniami rentgenowskimi (promieniami X), wykonanych z różnych kierunków do utworzenia zdjęć przekrojowych (tomograficznych).

Wpływ tomografii komputerowej na weterynarię hipiatryczną ciągle wzrasta w związku z malejącymi kosztami zakupu aparatów diagnostycznych i rosnącą ich dostępnością w diagnostyce obrazowej koni (24). Co więcej, tomografia komputerowa uległa bardzo konkretnym udoskonaleniom w ciągu ostatnich dekad. Jest bardzo czułą metodą obrazowania budowy, jak również urazów oraz deformacji kości (21, 24). Badanie daje możliwość trójwymiarowej rekonstrukcji złamań i urazów kości oraz zapewnia dość dokładne obrazowanie tkanek miękkich (14, 17, 21).

Tomograf to urządzenie diagnostyczne wskazane w ortopedii koni w wypadkach, gdy konwencjonalne techniki wykrywania przyczyn kulawizn zawiodą. Jest również użyteczne przy prognozowaniu szans powrotu pacjenta do pełnej sprawności fizycznej. Ponadto tomografia komputerowa jest wykorzystywana zarówno w terapiach nieinwazyjnych, jak i chirurgii koni.

Jak działa tomografia komputerowa?

Tomografia komputerowa jest zaawansowaną formą tradycyjnej radiografii i wytwarza obrazy analogiczne do przekrojowych zdjęć rentgenowskich (7). Technika wykorzystuje obrotową głowicę rentgenowską, zlokalizowaną po przeciwległej stronie od detektorów promieniowania poruszających się po okręgu zwanym gantrą (ryc. 1a, b).

Tomograf wytwarza obraz przekrojowy (poprzeczny) o danej grubości, np. 1 mm (ryc. 2, s. 56). Otrzymany obraz zależy od stłumienia wiązki promieniowania i gęstości tkanek (20). Obrazy przekrojowe eliminują nakładanie się kilku struktur na siebie, co ma miejsce w klasycznej radiografii (ryc. 3a, 3b, s. 56). Uzyskane obrazy tomograficzne mogą być wykorzystane do tworzenia trójwymiarowych rekonstrukcji określonych struktur anato...